Η διαφορά ένταση ερεθισμού και ο νόμος του Weber μας λέει πως για κάθε είδος εντυπώσεων πρέπει ο ερεθισμός να είναι ικανός ώστε να μπορέσει να διεγείρει το αντίστοιχο αισθητήριο όργανο να υπερβεί την ορισμένη ελάχιστη τιμή έντασης για να κατορθώσει να προκαλέσει αίσθημα.
Ο νόμος του Weber επιβεβαιώνεται καθημερινά
Παράδειγμα: Φωνές που στο περιβάλλον μας είναι πάρα πολύ αδύναμες δεν ακούγονται. Πιέσεις που δέχεται το δέρμα μας καθημερινά με τόση μικρή ένταση δεν γίνονται αισθητές.
Η ελάχιστη τιμή ένταση του ερεθισμού που μπορεί να δώσει αίσθημα ονομάζεται στη γλώσσα της επιστήμης Κατώφλι.
“Το Κατώφλι αποτελεί το μέτρο ευαισθησίας του κάθε αισθητηρίου οργάνου. Όσο χαμηλότερο είναι για ένα όργανο τόσο το όργανο έχει μεγαλύτερη ευαισθησία”
Είναι διαφορετικό για τις διάφορες αισθήσεις και ποικίλει από οργανισμούς σε οργανισμούς. Ένας μπορεί να έχει μεγαλύτερη ευαισθησία από το δεύτερο στην όσφρηση η στην αίσθηση της θερμότητας.
Κατώφλι διαφοράς λέγεται το μέγεθος, η ελάχιστη τιμή που πρέπει να έχει η διαφορά έντασης δυο ομοειδών ερεθισμών για να προκαλέσουν χωριστά αισθήματα.
Πχ. Όταν βρισκόμαστε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο που φωτίζεται μόνο από ένα κερί και ανάψουν ένα δεύτερο αμέσως θα αντιληφθούμε τη διαφορά στο φωτισμό.
Εάν όμως το δωμάτιο φωτίζεται από 100 κεριά και προσθέσουμε σε αυτό ακόμα ένα, παρόλο που σε αυτή την περίπτωση η ένταση του φωτισμού αυξήθηκε αντικειμενικά τόσο όσο και την προηγούμενη κατά μία μονάδα δεν θα αισθανθούμε καμία διαφορά.
Τα άστρα στον ουρανό είτε είναι μέρα είτε είναι νύχτα είναι εκεί εκπέμπουν ακτινοβολία. Όπως και ο ήχος ενός ρολογιού σε απόλυτη ησυχία μπορούμε και το ακούμε σε θόρυβο ο ήχος χάνεται.
Τα πειράματα έδειξαν ότι όσο πιο δυνατός είναι ένας ερεθισμός τόσο περισσότερο πρέπει να αυξηθεί η δύναμή του για να γίνει αισθητή κάποια διαφορά.
Με άλλα λόγια η αύξηση της δύναμης ενός ερεθισμού για να προκαλέσει αισθητή αύξηση στην ένταση του αισθήματος πρέπει να είναι ανάλογη προς τον αρχικό αριθμό.
Αυτό το νόμο τον διατύπωσε πρώτος ο φυσιολόγος Ernst Weber όπου και φέρει το όνομά του.
Με βάση το νόμο του Weber ο G. Th. Fechner. Έδωσε στη σχέση ερεθισμού και αισθήματος τη μαθηματική διατύπωση E=k.log.R ( ‘Οπου Ε σημαίνει το αίσθημα και R ερεθισμός )
Ακριβέστερες παρατηρήσεις και μετρήσεις έδειξαν. Ότι ο νόμος του Weber και πολύ περισσότερο ο αντίστοιχος τύπος του Fechner. Ισχύουν κατά προσέγγιση και με μεγάλα περιθώρια μόνο για τα αισθήματα όρασης, ακοής, βάρους, πιέσεις, και κινήσεων.
Η εφαρμογή του στη γεύση και στην όσφρηση είναι αμφίβολη.
Γενικά οι πάρα πολύ αδύνατοι όπως και η πάρα πολύ δυνατοί ερεθισμοί, δεν υπακούουν σε αυτόν. Αποδείχτηκε ακόμα ότι η αναλογία που τονίζει ο νόμος μεταξύ ερεθισμών και λογαρίθμων και αισθημάτων δεν είναι για όλες τις αισθήσεις ίδια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο νόμος του Weber έχει μεγάλη σημασία
Βεβαιώνεται με αυτόν ότι τα αισθητήρια όργανά μας έχουν την ικανότητα να προσαρμόζουν την ευαισθησία τους προς τη δύναμη των ερεθισμών.
Είναι πολύ ευαίσθητα απέναντι στους αδύνατους ερεθισμούς και συνάμα λιγότερο ευαίσθητα απέναντι στους δυνατούς.
Όταν ο ερεθισμός είναι δυνατός πρέπει να αυξηθεί κατά πολύ η δύναμή του για να αντιληφθούμε τη διαφορά. Ενώ στους αδύνατους ερεθισμούς και μία μικρή μόνο αύξηση της έντασης γίνεται αμέσως αντιληπτή.